Wereldvluchtelingendag en de Utrechtse Community Challenge: een blog over verhalen en de mensen erachter

Niet de actie, maar de persoon in de aandacht
De afgelopen maanden hebben we bij ons Hieroo Utrecht veel bezig gehouden met dit thema. Onze Community Challenge stond namelijk in het teken van nieuwkomers in Nederland. Want hoe kunnen wij, als young professionals, andere young professionals die nieuw zijn hier helpen?  

Eigenlijk is helpen niet helemaal het goede woord. Alle activiteiten die we hebben ondernomen gingen namelijk over hoe je komt van ‘helping’ to ‘belonging’. Het idee hierachter is dat je niet focust op hoe jij kan ‘helpen’, maar op de persoon die je ontmoet. En op jezelf. En vooral, over hoe we écht contact met elkaar kunnen maken. Moeite doen om de ervaringen van een ander te horen, iemands wensen en dromen, en daar open naar te luisteren. Uiteindelijk verschillen we namelijk niet zo veel van elkaar. 

Dromen, creëren en spelen verbinden ons
De afgelopen periode heb ik geluisterd naar de toekomstdromen van deelnemers aan Plan Einstein in Utrecht. Mensen die hun eigen bedrijf willen oprichten of zoeken naar een baan hier. Een kunstenaar en een danser die met hun werk mensen willen verbinden en op nieuwe manieren naar de wereld kijken. Een jongen die zijn studie in de IT moest afbreken en nu zo snel mogelijk verder wil leren om bij te kunnen dragen in een organisatie. Een chocolatier die wereldrecordhouder is voor de grootste taart ooit en kinderen met het vak wil laten kennismaken.

Ik at met collega’s samen met vier jongens uit het AZC, die ons leerden hoe we de rituelen van Iftar konden volgen tijdens de Ramadan. En zelfs al spraken we amper eenzelfde taal, lachen en spelletjes Jenga spelen zijn universeel! 

Wat mij het meest bij bleef, was een verhaal van een van de deelnemers aan onze creatieve sessie. Hierbij brachten we, samen met vluchtelingen en organisaties, door middel van ‘3D modeling’ in beeld welke route een nieuwkomer in Nederland aflegt. Deze jongen was een leeftijdgenoot, die als expat naar de EU was gekomen om te studeren en uiteindelijk niet meer terug naar huis kon. De ervaring hoe je benaderd en behandeld wordt als student of als asielzoeker, stonden loodrecht tegenover elkaar. Terwijl je dezelfde persoon bent als daarvoor. Met dezelfde talenten, wensen, en dromen. Maar nu met de hoop en noodzaak ergens anders een nieuw bestaan op te moeten bouwen. 

En nu verder?
Deze week starten we een nieuwe Community Challenge, voor de periode van een jaar. Daarin gaan we verder met elkaar onderzoeken hoe wij ons kunnen verbinden met deze groep mensen in Utrecht. En vooral hoe we nu met onze kennis, ervaring en tijd, samen met hen iets op kunnen zetten. Om onderdeel uit te kunnen (en mogen!) maken van het bestaan dat young professionals met een vluchtverleden opbouwen in Utrecht. Ik weet nog niet hoe we de Challenge uiteindelijk gaan invullen, maar ik heb er in elk geval heel veel zin in. We houden je op de hoogte!