Learned & Inspired

Het sprintje
Dit is makkelijker gezegd dan gedaan! Ik ga dan ook geen verslag doen van álles wat we hebben gedaan, gelezen, besproken en bedacht. Ik wil wel graag delen wat ik heb opgestoken van deze dagen. Te beginnen met “het sprintje”. Echt een uitkomst voor mensen die eeuwig blijven denken, twijfelen en draaien voordat ze beginnen met het schrijven van een stuk. Zoals ik bijvoorbeeld. Het idee is dat je (in dit geval) drie minuten lang non-stop aan het schrijven bent en alles wat in je hoofd opkomt neerpent. Ook als je het even niet meer weet, moet je blijven schrijven ook al herhaal je alleen maar het laatste woord, woord, woord. Ik vond het een verademende methode! Het kan soms lastig zijn om ergens aan te beginnen, omdat je het idee hebt dat alles wat je opschrijft direct goed moet zijn. Dit houdt je tegen, zorgt ervoor dat je blijft wikken en wegen en leidt ertoe dat je urenlang niks opschrijft. Het sprintje is een goede manier om dit te doorbreken. Probeer het maar eens, misschien werkt het voor je!

‘Een slecht georganiseerd muziekfestival’
Wat me het meeste bij zal blijven van de tweede dag is de Masterclass Design Thinking van ontwerper én filosoof Kees Dorst. Hij nam ons op inspirerende wijze mee in de wereld van design thinking. Een term die ik vaak gehoord had, maar waar ik voor de trainingsdagen niet precies van wist wat het inhield. Aan de hand van levendige voorbeelden illustreerde hij hoe frames (de manier waarop er naar de werkelijkheid/ een probleem) gekeken wordt bepalend is voor de ‘oplossingen’ die aangedragen worden. Als voorbeeld gaf hij Kings Cross, een uitgaansgebied in Sydney. Jarenlang werd dit gebied geteisterd door ‘drankgeweld’. Een diepere kijk op het probleem leerde Kees echter dat het probleem meerledig was dan aanvankelijk gedacht. Het was een probleem van mobiliteit (mensen konden moeilijk wegkomen en kwamen in grote massa’s tegelijk), aan verveling, gering aanbod van clubs en nog een hele hoop andere zaken. Ze besloten de situatie in Kings Cross niet als een ‘drankprobleem’ te zien, maar eerder als een ‘slecht georganiseerd muziekfestival’. Een muziekfestival dealt immers met dezelfde zaken, en daar gaat het vaak wel goed. Dit nieuwe frame maakte de weg vrij voor totaal nieuwe oplossingen! Een voorbeeld: salsadansers op straat. Dit zorgde ervoor dat een deel van de drommen mensen die het gebied binnenkwamen vrolijk bleven kijken en dansen op straat, terwijl de rest alvast doorliep. Hierdoor voorkom je grote groepen dronken mensen die tegelijkertijd bij een club aankomen. Geniaal in zijn eenvoud, en dat vind ik het mooie eraan.

Wat neem ik mee?
Nu ik net mijn opdracht bij de Jeugd-GGZ instelling Accare ben begonnen en te maken krijg met complexe vraagstukken en belangenverstrengelingen probeer ik het college van Kees zo veel mogelijk in mijn achterhoofd te houden. Zo loop je minder risico, omdat je tot een heel diep niveau weet waar je het over hebt.