Terugblik op de Community Challenge: onbeperkt welkom in de Rotterdamse sport

LEF.
Ondanks het besef dat het problemen op kan leveren,
omdat je wellicht beticht wordt van zaniken en zeveren,
Je afzetten tegen door je in te zetten voor
ruimte voor verschillen en op basis daarvan door
Door in de bres te springen, door aan de kaak te stellen
dat je het woord ‘identiteit’ niet zonder ‘en’ kan spellen
Van het onbekende, onbewuste, tot het voor jou vertrouwde:
zonder ‘én’ gebeurt er niks omdat we ons tot elkaar verhouden

Met dit gedicht van Derek Otte (waarvan ik zeker aanraad om het hier helemaal te kijken, luisteren en lezen) begonnen we onze Community Challenge dag om een brug te slaan tussen welkom voelen en welkom heten in het Rotterdamse sportlandschap. Sporten op je eigen niveau en op een plek waar je je fijn en thuis voelt is namelijk nog lang niet altijd vanzelfsprekend voor mensen met een fysieke of mentale beperking.

Ruimte voor verschillen
Zo heeft Sara bijvoorbeeld een auto-immuun ziekte. Hierdoor is ze snel moe, heeft ze een slechte conditie en minder sterke spieren. Voor roeivereniging Skadi was dit gelukkig niet zo’n probleem. Ze wisten ervan, er werd een kilo’tje extra in de boot gelegd (anders was er voor de tegenstander geen beginnen aan) en verder werd er vooral niet te veel nadruk op haar ziekte gelegd.

Hoe anders was dat toen ze per ongeluk voorin de zaal een fiets had gereserveerd met spinning, iedereen na de warming up hun shirt uit deed en de trainster haar tot het uiterste pushte. Dan voel je je niet fijn en thuis. Dan heb je het gevoel dat alle ogen op jou zijn gericht. Jij hebt namelijk niet het perfecte sportschoollichaam, kan niet zo hard fietsen en vervolgens moet je ook nog een tijdje extra medicatie nemen omdat je jezelf te veel hebt uitgeput.

Het is een moeilijke keuze. Ga je iedere keer jouw specifieke situatie uitleggen en hoe je graag zou willen dat anderen daarmee omgaan, ga je ervoor zorgen dat je je niet zo laat leiden door wat anderen van je denken, of zou het mooi zijn als er überhaupt meer acceptatie en ruimte voor verschillen is en op basis daarvan door? Misschien wel een beetje van allemaal.

Whole system in the room
Theater Walhalla bood eind oktober het decor om in de bres te springen voor dit zo moeilijk concreet te maken gevoel van welkom zijn en voelen. De heerlijke najaarszon die door de grote ramen de kleurrijke foyer binnen scheen zorgde voor een opperbeste stemming onder alle deelnemers. Dit waren medewerkers van sportorganisaties, maatschappelijke organisaties, de gemeente, zorgorganisaties, maar natuurlijk ook mensen voor wie sporten minder vanzelfsprekend is door een beperking.

We hadden met andere woorden het hele Rotterdamse sportlandschap in één ruimte en al deze stakeholders brainstormden erop los. In vier rondes werd er ingezoomd op een uitdaging, bijvoorbeeld het normaliseren van beperkingen binnen de sport, voortgebouwd op elkaars oplossingen en uiteindelijk de meest haalbare en impactvolle oplossing gekozen. Die oplossing, in voorgaand voorbeeld het inclusief maken van offline en online content, was vervolgens het startpunt van de digitale follow up een maand later.

Follow up
Deze sfeer wisten we vast te houden tijdens de follow up. Nu zijn ideeën voor een oplossing leuk, maar concrete uitwerkingen zijn natuurlijk zo mogelijk nog leuker. In krap anderhalf uur zijn de eerste contouren van een communicatieplan opgesteld om de beeldvorming te normaliseren, een actieplan om bekendheid te genereren voor inclusief sporten bij de eerstelijnszorg en is dit document ter ondersteuning van sportlocaties ontwikkeld: FAQ: Hoe verwelkomen we sporters met een beperking op onze sportlocatie? De bal ligt nu bij de deelnemende organisaties om met de uitkomsten aan de slag te gaan. Mijn collega’s en ik twijfelen er niet over dat deze bij hen in goede handen zijn.

Wil je meer weten? In ons interview met Gezond010 vertellen we meer over hoe deze Community Challenge van Hieroo tot stand kwam.